معنی شهیر و معروف

بلندآوازه

خوشنام

نامی

بلندآوازه

شهیر. [ش َ] (ع ص) بزرگ نام آور. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). نامی بلندآوازه. (از اقرب الموارد). || جای معروف و مذکور. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از آنندراج) (از اقرب الموارد) (غیاث). || مشهور. (ناظم الاطباء) (آنندراج).
- شهر شهیر؛ شهر معروف و مشهور. (ناظم الاطباء).
- شاعر شهیر؛ سخت مشهور. نامی. (یادداشت مؤلف).

شهیر شدن. [ش َ ش ُ دَ] (مص مرکب) نامی شدن. مشهور شدن:
علی آن یافت ز تشریف که در روز غدیر
شد چو خورشید درخشنده در آفاق شهیر.
ناصرخسرو.

شَهِیْر، معروف و مشهور- بزرگ و نامدار،

معروف و مشهور میان مردم، نامدار، نامور، نامی،

(شَ) [ع.] (ص.) معروف، نامدار، نامور.

بنام، پرآوازه، سرشناس، شهره، مشهور، معروف، نام‌آور، نامدار، نامور، نامی،
(متضاد) گمنام

برجسته , نامی , درخشان , ممتاز , مجلل

شهر

Famous, Illustrious

نامی بلند آوازه، مشهور

نامدار

917